Voel jij je wel eens gediscrimineerd?

Deze vraag werd mij vandaag gesteld. Discrimineren, dacht ik. Is dat: vernederen, iemand het gevoel geven dat hij of zij minder is? Valt niet uitgenodigd worden voor kinderpartijtjes eronder? Geweigerd worden door cafés en scholen omdat de rolstoel en handicap lastig is? Als dat zo is: dan is het antwoord ja.

Maar voelde ik me gediscrimineerd door elke persoon die tegen me zei ‘je kan het toch nooit bereiken’? Ik weet het niet. Het is waar dat ik me schaamde voor mijn rolstoel en de ziekte zag als mijn grootste zwakte. Maar met elke ‘je kan het niet’ groeide mijn vechtlust en bewijsdrang. Heel lang is dit mijn drijfveer geweest. Nu zet ik vooral door omdat ik daar gelukkig van word. Ik hoef aan niemand te bewijzen dat ik het waard ben.

‘Laat me mezelf zijn’ citeert Sanne van de Anne Frank Stichting, Anne Frank. ‘Wil jij dat ook?’ vraagt ze. Misschien, zeg ik. Maar eigenlijk wil ik het allerliefst dat mensen zich meer openstellen en laten verrassen door elkaar. Dat is volgens mij de oplossing.

*Naar aanleiding van een interview met Sanne Verstraete van de Anne Frank Stichting voor de nieuwe tentoonstelling.